تاپو و تاپو چی

تاپو و تاپو چی

این دو کلمه یا به عبارتی دو وسیله " عضو جدایی ناپذیر خانه های قدیم شهرضا بود . که البته در سایر شهر های کشور نیز از آن استفاده می کردند . تاپو در اصل یک سیلوی  خانگی بودکه گاهی ارتفاع بالای دو متر داشته است این مخزنها را با گل درون زیر زمینها و انباریها می ساختند . و سازه آن شبیه تنور های گلی بوده است .

از آنجاکه تنها خوراک ثابت مردم نان بود . در آن دوران با وجود جنگ و قحطی و نا امنی ها خانواده ها بالاجبار خوراک مورد نظرشان را در خانه ها نگهداری میکردند . به گونه ایکه هم از شر حیوانات موذی و دشمنان در امان باشد و هم مقدار و نحوه مصرف را بتوانند تا رسیدن به فصل برداشت کنترل نمایند  . 

برای خراب نشدن گندمها و غلات ذخیره شده در تاپوها به طور مرتب از سوراخ پایین آن بر میداشتند و از بالا روی غلات مبریختند تا جابجایی صورت گیرد و غلات مورد نظر فاسد و خراب نشود . این تاپو ها به نسبت وضع مالی خانواده ها و نوع استفاده ای که می کردند اندازه شان متفاوت بود .

تاپو های کوچکی در آن روزگار بود که به آن تاپوچی میگفتند . که از آن جهت نگهداری نان استفاده می شد  و به آن تاپو نونی میگفتند و نان خود را برای مدتی در آن نگاه میداشتند .  اما تاپوچی های دیگری هم بود که نحوه استفاده اش برای نگهداری غلات  و نان نبود بلکه آن روزگار مادر ها موقع قالیبافی و کارهار روز مره در آن کودکان را می گذاشتند . کودک قرار گرفته در تاپوچی در آن محدوده کوچک گلی گاهی می ایستاد و گاهی می نشست و هیچ راهی برای فرار از وضعیت موجودش نداشت .

او اجبار به تحمل آن موقعیت داشت نا بزرگتر ها به کار خودشان برسند و از طرفی  چون پوشک های امروزی هم در کار نبود وضعیت گاهی به گونه ای غیر قابل تحمل بودار  می شد اما دو باره فردای آن روز روز از نو و روزی از نو.

لاقل روروک های امروزی کودکان قابلیت جایجایی دارد و درست مثل زندگی امروزی که دائم در حال پویش و جابجاییست کودک امروزی در روروکش در حال تکاپوست بر عکس کودکان قدیم که یا درون قنداق اسیر بودند و یا درون این تاپو چی ها روز ها ی زیادی عمر را طی می کردند که این مقایسه وضعیت کودکان زمان دیگری را میطلبد .

نمونه تاپو های قدیمی در روستای سولار شهرضا